Het alleen zijn met een overledene is niet voor iedereen vanzelfsprekend. Daar waar ik probeer de nabestaanden zo veel mogelijk te betrekken bij de behandeling die ik uitvoer, is ook regelmatig mijn advies mij even alleen te laten met de overledene. Niet voor iedereen is het aangenaam om te zien hoe ik bij een thanatopraxie of balseming het bloed vervang door andere vloeistof (lees: chemicaliën). Deze behandeling kan veelal prima thuis of in mijn 'ambu' worden uitgevoerd, maar het advies richting de nabestaanden zal zijn om tijdelijk even elders te wachten tot ik klaar ben. Onlangs was er een familie, die - nadat ik vroeg of ze elders even konden wachten - mij de vraag stelden of ik direct wilde weten waar de kluis stond. Het voelde wat ongemakkelijk, maar besefte me tegelijkertijd hoe het moet zijn om de kamer waarin de overledene zich bevindt te 'moeten' verlaten. Want zo is het wel, de familie geeft me in alle vertrouwen hun dierbare, maar ook hun prive woonomgeving. Het maakte me opnieuw bewust, dat het het alleen mogen zijn met de overledene, veel verder gaat dan het uitvoeren van een behandeling. Het gaat om kwaliteit kunnen leveren, respect hebben voor elkaar, maar bovenal om het vertrouwen. Buiten dat gaan mijn werkzaamheden nog volop door. Het is mega druk, drainages en bodyseal is nog steeds de meest afgenomen behandeling (zie mijn vorige posts). Boeken verkoop loopt super en tussen de werkzaamheden door vermaak ik me in de natuur. Prachtige zomer!

Special Death Care - Edwin Spieard

'Als de dood begint te ruiken'. Het eerste exemplaar over mijn werkzaamheden na de aardbeving in Turkije, is binnen. Een boek met 152 pagina's en vele foto's uit het rampgebied (zonder overledenen te tonen). De persen worden gestart en over ongeveer 1,5 maand zal het boek voor iedereen beschikbaar zijn. De prijs heb ik vast gezet op €28,99 inclusief BTW. Geen verzendkosten binnen Nederland. Wil je meer weten over de inhoud van mijn boek, kijk dan op mijn boeken pagina

Aardbeving Turkije Special Death Care

Mijn bedrijf kopen? Wuahaha, wat koop je dan? Ik schiet ervan in de lach. Waarschijnlijk omdat ik niet snap hoe je dat in gedachten hebt (maar ben wel benieuwd naar het idee). Iemand die me al jaren af loopt te zeiken, zit nou te verkondigen dat hij mijn bedrijf wil kopen en mijn hele regio zal overnemen. Mijn regio? Dus je koopt Turkije, Frankrijk, België, Duitsland en Nederland als regio? Hoe dan? Mijn kennis wil ik met je delen, maar kopen kun je het niet. Mijn boeken heb jij niet geschreven en blijf ze samen met Kim zelf verkopen. Wat blijft er over? Een lading watten, onderleggers en een paar liter vloeistof die ik gebruik bij Thanatopraxie. Maar je bent geen thanatopracteur, dus heb je waarschijnlijk niks aan de vloeistof. Kisten kun je niet van me kopen, kisten heb ik - buiten mijn meubilair om – namelijk niet. Over mijn kleding heb je vaak commentaar, dus verwacht ik ook niet dat jij mijn heerlijk zittende kleding wilt overnemen. Onlangs heb ik nog nieuwe hechtnaalden aangeschaft, maar een mondje hechten lukt je amper, dus ook aan deze naalden heb jij niet zo veel. Wat je wel zou kunnen kopen, is mijn gele wagen. Maar daarover heb je al zo veel lopen klagen, dat ik niet verwacht dat je daar geld voorover hebt. Weet je wat ik ga doen? Ik ga de wagen nog even door de wasstraat halen en blijf gewoon mijn eigen bedrijf voortzetten. Goed plan? Doen waar ik goed in ben: werken, lesgeven en boeken verkopen. http://www.specialdeathcare.nl/boek

Special Death Care

Ik was weer ergens gespot, deze keer in Assen, daarna door iemand op een terras tijdens een zakelijke lunch in Spier en vervolgens bij nabestaanden in Emmeloord. Het was een drukke dag waarbij ik assisteerde bij een ongeval, waarna ik door ben gereden naar een plotseling overleden vrouw in Groningen. Hup, snel weer in de wagen en door naar Spier, maar nog voordat ik in Spier aan mijn broodje ei kon beginnen, werd ik gebeld door iemand van de Forensische opsporing dat mijn hulp erg op prijs werd gesteld in Emmeloord. Het zijn van die dagen waarin ik me op en top voel en met de zon op mijn kop graag bij de weg ben. Nog even snel een blik op Linkedin waarbij ik opnieuw de reclame over een duikboot voorbij zie komen. Geen idee waarom deze dagelijks op mijn tijdlijn verschijnt, maar aangeven dat ik deze niet kan betalen helpt niet om hem de volgende dag niet opnieuw op mijn tijdlijn te zien. De melding van plotseling overleden mensen krijg ik overigens nog steeds veel, maar merk wel dat ze inmiddels iets minder snel donker en zwart gaan worden. Het bloed dat ik uit deze overledenen haal tijdens thanatopraxie* is nog steeds erg donker van kleur en stroperig van samenstelling. Het zou fijn zijn als er wellicht meer aandacht zou komen voor deze plotseling overleden mensen en is vaker een obductie bespreekbaar maken een manier om een duidelijker beeld te krijgen waarom deze mensen (vaak te vroeg) zijn gestorven.

Special Death Care

Nooit gedacht dat het geluid van een graafmachine mijn zintuigen zo op scherp konden zetten. Tijdens mijn werkzaamheden na de aardbeving in Turkije, merk ik toch dat er onbewust dingen zijn veranderd. Als ik in Nederland langs een groot gebouw loop, giert ineens de adrenaline als een dolle door mijn lichaam. Alles staat op scherp en het is alsof mijn gehoor plotseling vele malen meer gefocust raakt. Het duurt echter een paar seconden alvorens ik begrijp waardoor mijn lichaam in deze modus schiet. Achter een groot gebouw zijn 2 graafmachines bezig een woonhuis af te breken. Het schrapen van de bakken over het beton - alsmede het vallende puin – brachten mij terug naar de tijd waarin we vele slachtoffers onder het puin vandaan hebben gehaald. Honderden, misschien wel duizenden graafmachines die probeerden slachtoffers te redden uit hun benarde posities. Kijk alleen maar naar de foto die ik bij dit artikel heb geplaatst. Op deze foto zijn in één klik 7 graafmachines vastgelegd. Graafmachines die ons hielpen graven, ons bescherming brachten tijdens de naschok, maar ook de machines die ons de thee konden aangeven als we boven op een ingestort gebouw zaten te rusten. Voor de machinisten niks anders dan lof. Centimeter voor centimeter wisten zijn middels deze grote en lompe machines vele slachtoffers te bevrijden. Ik heb dan ook echt diep respect voor deze lui en wat mij betreft mogen ze van mij allemaal een lintje ontvangen. In mijn nieuw boek ‘Als de dood begint te ruiken’ neem ik je mee tijdens de week waarin we met onze kennis zo veel mogelijk nabestaanden hebben geholpen. Verhalen afgewisseld met foto’s nemen je mee naar de ramp waarbij vele slachtoffers waren te betreuren. Ik hoop het boek rond juli/ augustus klaar te hebben. Bestellen kan via https://www.specialdeathcare.nl/boek

Humanitaire hulp Special Death Care

Het speeltuintje stond nog overeind, maar achter deze glijbaan hebben we vele overleden kinderen onder het puin vandaan gehaald. Het verdriet was niet te beschrijven, nabestaanden die geduldig op de stoeltjes zaten te wachten terwijl wij met man en macht probeerden hun kinderen uit het ingestorte gebouw te halen. Heel even was ik in een wereld die je niemand gunt, maar waarbij de saamhorigheid, het respect naar elkaar en bovenal de liefde richting je medemens overal voelbaar was. Het is zo’n schril contrast met de wereld om me heen. Waar in de wereld zou je dit gevoel kunnen hebben zonder dat daar een ramp voor nodig is? Ik haal mijn geluk uit het voeren van de vogels in mijn tuin. Dagelijks bijna een kilo aan vogelvoer, vogels die als dank prachtig fluiten, dartelen en mij het gevoel geven dat een gelukkig gevoel kan zitten in hele kleine dingen. Maar ook tijdens mijn werk ben ik in mijn nopjes. Overledenen weer toonbaar zien te krijgen, of op te baren op een manier waardoor het afscheid nemen toch mogelijk blijft, is helemaal mijn ding. Tijdens mijn lessen kom ik dan ook graag met voorbeelden uit de praktijk. Mijn 21 jaar ervaring deel ik graag met jullie en hoop dat ik - mede door het delen van kennis - voor de overledene een waardig afscheid kan realiseren. Scrol ook nog een keer door deze pagina, misschien staan er nog interessante en leerzame dingen voor je tussen. Hele fijne dagen en lief zijn voor mekaar. 

Edwin Spieard - Aardbeving Turkije

Een interview over de werkzaamheden van Special Death Care. Het boek over mijn werkzaamheden in Turkije verwacht ik rond juli 2023 te kunnen aanbieden en is uitsluitend via mijn website te bestellen of te reserveren. Bekijk het interview

Edwin Spieard - Aardbeving Turkije