Details

Created: 23 March 2025

Hoe ver ga je voor een overledene? Nou, ver. Ik heb ooit een kindje opgegraven met mijn eigen schep en heb slachtoffers uit het puin bevrijd met mijn handen. Een hoofd zonder lichaam wassen in een wasbak of met een zware overledene via de stoeltjes lift samen naar beneden, is mij niet vreemd. Indien de situatie zich opnieuw voordoet, dan zal ik het zonder twijfel opnieuw doen. Het geeft mij geluksstofjes, nabestaanden helpen en daarbij wat buiten de kaders mogen denken. Niet werken zoals men denkt dat het moet, maar werken zoals het kan. Er komt een tijd dat ik ga minderen met werken. De focus zal komen te liggen op het overdragen van kennis, waardoor mijn vrije tijd beter planbaar gaat worden. Niet meer dagelijks met je telefoon in je achterzak, wachten op wie je gaat bellen voor extra expertise lijkt me heerlijk. Maar hoe draag je vakkennis over? Hoe leer je iemand wél hoe je een buikpunctie moet uitvoeren en hoe leer je iemand een confrontatie begeleiden? Dat gaat niet binnen een week, daar gaan jaren aan voorbij. Mijn 24 jaar ervaring deel ik tijdens mijn lessen, maar iemand in de praktijk opleiden, die vervolgens het stokje over gaat nemen, die ligt iets ingewikkelder. Buiten de hoeveelheid tijd die het gaat kosten, zit er ook een financieel plaatje aan vast. Ik heb domweg geen zak met geld liggen om iemand op te leiden en mijn donaties geef ik terug aan nabestaanden. Maar er is ook nieuws. De titel van mijn nieuwe boek gaat definitief ‘Zonder Hartslag’ worden en wat betreft mijn nieuwe wagen, deze zal ik met ingang van 26 maart gaan inzetten. Ook voor de plotseling overledenen blijf ik me hard maken en blijf ik hameren op meer onderzoek. Zo zie je maar, als ZZP-er ben je dagelijks bezig je bedrijf te runnen en komt het geluk je niet zomaar aanwaaien.

Details

Created: 22 March 2025

Verminkte dodelijke slachtoffers verdienen ook een afscheid en daarom ga ik lezingen verzorgen, waarin ik vertel hoe dit in zijn werk gaat. Al meer dan 20 jaar begeleid ik nabestaanden bij de confrontatie van ernstig verminkte dodelijke slachtoffers. Deze keer niet een lezing over bijvoorbeeld ‘de Feiten en Mythes rondom de dood’, maar een lezing waarin ik je meeneem in mijn emoties. Ik zal het vertellen alsof je er zelf bij bent geweest en zal je de emoties laten beleven. Tijdens deze presentatie worden foto’s getoond (met toestemming van de nabestaanden), waarin ik laat zien, wanneer je wel en wanneer je iets niet zal tonen (of teruggeven) aan de nabestaanden. Foto’s van de verminking worden uiteraard niet getoond. Een lezing met vele verhalen uit de praktijk, waarbij de confrontatie na moord of zelfmoord zal worden besproken en ongevallen worden toegelicht. Ik denk persoonlijk dat hier weinig over bekend is en velen zich afvragen hoe een confrontatie in zijn werk gaat. Misschien is de lezing iets minder relevant, maar daardoor niet minder interessant. Mensen die mijn boek ‘Altijd werken in emotie’ hebben gelezen, die weten waarin ik dagelijks verzeild raak. Het is niet allemaal drama, maar ik kom daar waar doorgaans een ander niet wil zijn. Uit de recensies van mijn boeken, is op te maken dat mensen het een interessant onderwerp vinden. Niet voor niets ben ik bezig met mijn derde boek. De belangstelling voor mijn dagelijkse bezigheden is groot en achter de schermen neem ik je daarin graag en eindje mee. Tevens zal ik tijdens deze lezing vertellen hoe ik terecht ben gekomen in Turkije. Na de aardbeving in 2023 hebben we daar vele slachtoffers onder het puin vandaan gehaald. Maar hoe kwam ik daar terecht? Mijn eerste nieuwe lezing gaat plaats vinden op 18 juni, tijdens Nursing Experience Summer in Den Bosch. Bij voldoende belangstelling, zal ik daarna de lezing landelijk gaan geven. Mijn recensies over min boeken vind je hier.

Details

Created: 16 March 2025

Nog even en dan neem ik afscheid van mijn huidige wagen. Toen ik na de klinische les door het Drentse dorpje Annen reed, zag ik een gele wagen staan, waar de letters Special Death Care op pronkten. Even een conflict in mijn hoofd. Wat? Wie heeft daar een wagen waar mijn bedrijfsnaam op staat? Ik trap stevig op mijn rem en spring uit de wagen. Op dat moment begin ik te beseffen, dat dit mijn toekomstige wagen is en daar staat te wachten op de keuring van het RDW. Ik zet mijn huidige wagen met de snuit tegen de toekomstige aan en schiet er een plaatje van. De nieuwe wagen zal worden ingezet om nabestaanden minder ongelukkig te maken. In de wagen kunnen lichaamsdrainages, thanatopraxie, balseming, reconstructies en bodyseal gaan plaatsvinden. Ook voor het gekoeld overbrengen van een overledene is de wagen geschikt, maar dit zal niet het hoofddoel worden. Ik ben van mening dat daar mooiere wagens voor beschikbaar zijn en ik haal daar voor mezelf te weinig positieve energie uit. Laat mij doen waar ik goed in ben, variërend van lesgeven, confrontaties begeleiden tot het weer toonbaar maken van een overledene. Wat ik beleef en doe, schrijf ik van me af in mijn columns en boeken.

Details

Created: 03 March 2025

Een familieagent die plotseling op mijn pad kwam. Het resulteerde in een zakelijke koffie met heerlijke koek. Ik denk dat we elkaar 90 minuten hebben gesproken, alhoewel, hij was meer aan het woord dan ik. Ik dacht dat ik veel kon praten, maar geloof me, deze familieagent kon kletsen, sodeju. We zitten beiden al jaren in het vak en tijdens deze koffie kwamen veel zaken naar boven. Het bijzondere aan deze 90 minuten, was het aantal moordzaken, waarin we beiden onze expertise hebben ingezet. Nu, terwijl ik dit schrijf, denk ik terug aan ons gesprek en realiseer me dat er wel bijzonder veel moordzaken zijn geweest, waarbij kinderen de dupe zijn geworden, of waarbij de partner de andere partner om zeep heeft geholpen. Mensen zijn best wreed voor elkaar. Ik heb geen idee hoeveel precies, maar in de laatste 20 jaar dat ik werkzaam was, heb ik er toch echt wel tientallen voorbij zien komen. Ik denk zelfs serieus dat het er met gemak meer dan honderd zijn geweest. Dat is toch bizar? Het doel van onze koffie, was om te zien of we in een grotere groep onze ervaringen kunnen gaan delen. Een soort ochtendsessie waarbij we leren van elkaars ervaringen. Ik sta er in elk geval voor open. Het doel: Nabestaanden op een breder vlak kunnen begeleiden, niet alleen oog hebben voor het slachtoffer, maar ook voor de nabestaanden en de hulpverlener(s).

Details

Created: 02 March 2025

En toch vind ik dat lastig. Ondernemers die niet met mij samen willen werken, maar nadat er problemen zijn ontstaan, via omwegen vragen om mijn advies. Wees dan zo dapper om mij persoonlijk te bellen voor advies, maar laat daar niet iemand anders voor opdraaien, met één of ander verhaal die kant noch wal slaat. Niet iedereen wil met mij samenwerken en dat snap ik. Mijn communicatie is niet altijd wat men wil horen en niet iedereen kan een persoonlijke klik met mij hebben. Maar qua kennis en ervaring doe ik het volgens mij best goed. En door mijn ervaring, weet ik dat een ingrijpende behandeling soms gunstiger is om niet uit te voeren. Soms kun je nabestaanden minder ongelukkig maken door ‘nee’ te zeggen. Thanatopraxie (waarbij bloed wordt vervangen door chemicaliën) is een ingrijpende behandeling. Op het internet leest men vaak het positieve, maar laten we eerlijk zijn, het is een ingrijpende behandeling die veel anatomische kennis vergt van de behandelaar. Een ervaren thanatopracteur weet, dat deze behandeling op baby’s en kinderen, enorm veel vraagt van een thanatopracteur. Het emotionele aspect voor de ouders en de behandelaar ligt hoog en niet altijd zal ik persoonlijk adviseren dit traject in te gaan. Als blijkt, dat na een behandeling niet wordt bereikt wat men had gehoopt, dan is de teleurstelling megagroot. Ik zal bij een aanvraag mijn gewaardeerde collega adviseren, simpelweg omdat hij iemand is met meer kennis er ervaring op dit vakgebied. Ik neem als voorbeeld hersenvliesontsteking. Overleden baby’s gaan na hun overlijden soms snel in conditie achteruit. Verkleuring, rood en paarse vlekken en als je pech hebt, worden deze vlekken binnen 12 uur enorm donker. Het is zeer onaangenaam om te zien en een ervaren thanatopracteur, die begrijpt dat deze ingrijpende behandeling (thanatopraxie) een grote uitdaging gaat worden. Ook bij een ‘Hugootje’ zal thanatopraxie niet meer mogelijk zijn. Iemand die plotseling is overleden, binnen 12 uur begint op te zwellen, donker verkleurt in het gezicht, dikke lippen krijgt, lekkage uit de neus en vervolgens gezwollen ogen krijgt, die noem ik een ‘Hugootje’. Als je dit patroon weet te herkennen (begint met – niet weg te drukken – vlekken in het gelaat), dan hoef je geen thanatopraxie te starten. Het is een kansloze actie en een niet te behalen wens om de overledene er weer mooi uit te laten zien. Ik voer geen behandeling uit om het ‘doen’. Ik voer alleen mijn werkzaamheden uit als het meerwaarde zal bieden voor de overledene en de nabestaanden. Fik me gerust af, negeer mijn advies, maar kom achteraf niet bij me miepen via omwegen. Maak bij een buikpunctie of thanatopraxie gebruik van ervaren en goed geschoolde mensen en laat niet prikken in een overledene om het prikken.

Details

Created: 14 January 2025

Voor alle mensen die mij buitensloten tijdens de C periode, die ervoor hebben gezorgd dat ik na een reconstructie van een verkeersslachtoffer in mijn eentje op het koude terras mijn maaltijd mocht nuttigen, niet meer welkom was in winkels en in mijn broek moest poepen als ik tijdens een lange rit hoge nood had, deze mensen wil ik graag laten weten, dat ik met liefde hun plotseling gestorven dierbare zal verzorgen. Ik voel geen haat, maar besef je goed dat jullie niet zo aardig voor me zijn geweest. Laten we voor elkaar zorgen, zeker tijdens het verlies van een dierbare, in moeilijke periodes en in een wereld zonder oorlogen en geweld. Direct na de aardbeving in Turkije hielp iedereen elkaar, zonder veroordelingen over geloof of vaccinaties. Nergens heb ik eerder zo veel liefde ervaren. Dus we kunnen het wel en heb het met eigen ogen gezien. Nu mis ik wereldwijd de saamhorigheid, het respect en de liefde voor elkaar. Dat wilde ik even kwijt.