Details

Created: 12 January 2025

Mijn 3e boek, ik ben er druk mee. Ik was eraan begonnen, maar had het een tijdje links laten liggen. Het boek over de aardbeving in Turkije (mijn 2e boek) had nogal wat tegenslag. Een kapotte pers, gelekte inkt door vele pagina’s en een zending die door de transporteur buiten in de regen was achtergelaten, zorgde ervoor dat er ruim 2000 exemplaren richting de papier recycling zijn gegaan. Hierdoor was ook de zin om aan een 3e boek beginnen gereduceerd tot nul. Maar eerlijk is eerlijk, ik heb alweer veel meegemaakt en deel mijn ervaringen en belevenissen graag opnieuw met jullie. Het zal nog zeker een jaar in beslag nemen, maar het plan is om in 2026 mijn nieuwe boek aan te bieden. Samen met Kim Spieard ga ik het wederom uitgeven in eigen beheer, zo bespaar ik vele kosten en hoeft de prijs – om er zelf ook iets aan over te houden – niet abnormaal hoog te zijn. Het boek zal gaan over de dingen die ik mee maak en geef ik een kijkje in mijn privéleven. Emotionele verhalen, maar ook verhalen met humor en verbazing, allen waargebeurd. Geef me nog een aantal maanden om er iets leuks (en leerzaams) van te maken, dan komt het helemaal goed.

Details

Created: 05 January 2025

Een deurbel was er niet, dus klop ik iets harder dan normaal op de kleine groene deur. Een vrouw op leeftijd doet de deur open, ik schat dat ze dik in de 80 is. Ik pak haar rimpelige hand vast, een hand waaraan je kunt zien en voelen dat deze dame al een heel leven achter zich heeft. ‘Meid, ik kom u helpen’. Op haar gezicht verschijnt een glimlach, ‘fijn dat u er bent, ik maak me wat zorgen om mijn man. Hij ligt hier in dit kamertje, maar zijn buik is veel dikker dan normaal. Straks ploft hij nog uit elkaar.’ Ik loop met haar mee naar het kamertje waarin haar man ligt opgebaard. ‘Ach, dit is allemaal niet zo spannend en los het voor u op. Maar mag ik vragen waarom uw man zo’n blauw oog heeft? Hoe zou u het vinden als ik zijn buik weer slank maak en zorg dat die blauwe plek rondom zijn oog onzichtbaar wordt gemaakt?’ Het kleine vrouwtje tilt - om me goed aan te kunnen kijken - haar hoofd omhoog en pakt met haar beide handen 1 hand van me vast. ‘Dat zou heel fijn zijn. Hendrik zakte zo maar in elkaar, hij riep mijn naam nog, maar weet u, ik ben een oude vrouw en kon hem niet opvangen. Hij raakte met zijn hoofd de punt van de tafel en daar lag hij. Het laatste wat ik van hem gehoord heb was mijn naam. Ik neem de tijd voor deze dame, laat haar haar verhaal doen en beloof haar dat ik mijn uiterste best zal doen om er weer een knappe man van te maken. Maar inwendig maakte ik me wel een beetje druk. Ik begrijp niet zo goed waarom deze man op deze manier was opgebaard. Het is een kleine moeite om een blauw oog weg te werken, het kost me hooguit 15 minuten, maar kan een verschil maken van dag en nacht. Als je het gezicht - nadat ik haar man had gecamoufleerd – van deze dame had kunnen zien, dan weet ik zeker dat je had gewild dat je dit zelf had gedaan. Een onbetaalbare glimlach was het grootste ‘dankjewel’ die ik had kunnen krijgen. Met jouw kennis in 15 minuten iemand minder ongelukkig maken, wie wil dat nou niet? Camoufleren kan ik je leren, in mei 2025 gaan we weer van start. Vanzelfsprekend is niks geleerd, niks betalen. Na afloop van de cursus neem je de materialen - met een vol gegeten buik - mee naar huis. Meer informatie

Details

Created: 30 December 2024

Opnieuw 1 kilometer bodyseal besteld, dit staat gelijk aan ongeveer 200 bodybags. De vorige 1000 meter die ik samen met een collega had besteld is alweer op. Als ik binnen mijn eigen bedrijf kijk, dan is er sinds 2021 een enorme toename. Wat ik al eerder schreef, had ik in 8 maand tijd een toename van 259% bodyseal. Dit was gemeten over de periode januari t/m augustus 2020 en dezelfde periode in 2021. Bodyseal gebruik ik voornamelijk bij overledenen, waarvan de conditie het niet langer toelaat om deze overledenen zonder problemen op te baren. De lichamen lekken, ruiken enorm en zijn meestal binnen 1,5 dag onherkenbaar geworden. Nu terugkijkend zijn het veelal de plotselinge overledenen, hebben overgewicht en betreft het veelal de mensen zonder een hals/ nek (no neck). Ik heb de Fleur Agema aangeboden om met mij in contact te treden, omdat ik me werkelijk zorgen maak over het aantal plotselinge sterfgevallen. Tot op heden heb ik geen reactie mogen ontvangen. Ook de veranderingen in het bloed worden nog steeds aangetroffen. In mindere mate, maar nog steeds is het bloed in vele overledenen stroperig, klonterig en erg donker van kleur. In mijn eerdere post heb ik er al vaak over geschreven (scroll gerust eens op deze pagina). Meer uitleg over bodyseal vind je op mijn bodyseal pagina.

Details

Created: 26 December 2024

Een rugzak vol met kennis, jarenlange ervaring die ik graag met jullie deel. Het zijn niet alleen klinische lessen waarin ik kennis overdraag, maar ook door te vertellen over mijn vak, neem ik zalen vol geïnteresseerden mee in mijn leven. Verhalen waarbij we samen lachen, maar ook verhalen waarbij je een speld kan horen vallen. Kennis delen gaat verder dan het laten zien van een PowerPoint, kennis delen is ook vertellen hoe we om kunnen gaan met emoties, het menselijke aspect waarmee we als zorgverlener ongetwijfeld te maken krijgen. Mijn werk ik niet altijd gemakkelijk, huilende nabestaanden, zorgverleners die overmand worden door emoties en ruzies tijdens een confrontatie zijn me absoluut niet vreemd. Ik zie haar bijvoorbeeld nog staan, naast de kist waarin haar man ligt opgebaard. Ze vertelt me hoe fijn ze het samen hebben gehad en over de toekomstplannen die ze de afgelopen maanden hebben besproken. Terwijl ze me dit vertelt, loopt haar emotie hoog op. Je ziet aan haar gezicht dat ze intens verdrietig is. Wat ga ik doen, een stapje naar voren, of doe ik een stapje terug? Uit het niets duikt ze voorover over de kist en slaat haar man een aantal keren met haar vuist op zijn borst. ‘Eikel, vreselijke eikel’, dat zijn de woorden die ze tijdens het slaan door deze kamer schreeuwt. Ik trek haar weg van haar man en sluit haar in mijn armen. Er is behoorlijk wat kracht voor nodig om haar in het gareel te houden, haar armen slaan wild om haar heen en moet zorgen dat ik niet zelf een dreun voor mijn kop krijg. Als ik haar eenmaal stevig vast heb, zakt ze in elkaar en hangt volledig overstuur in mijn armen. Zoiets kun je niet trainen, het overkomt je en heb je mee te dealen. Zij, maar ook ik. Ja, ik vertel graag over mijn vak en heb er inmiddels twee boeken over geschreven. In mijn boek ‘Altijd werken in emotie’ neem ik je mee in de meest bizarre en huiveringwekkende situaties waarin ik verzeild ben geraakt, maar ook tijdens mijn klinische lessen neem ik je mee in verschillende casussen. Mijn lessen en lezingen zijn voor alle belangstellenden. Vol is vol en niks geleerd is niks betalen.

Details

Created: 14 December 2024

De buikpunctie cursus, over de top slecht, dat is wat ik ervan vind. Voor mensen die niet weten wat een buikpunctie is, probeer ik het simpel uit te leggen. Na ons overlijden gebeuren er dingen in het lichaam die we niet altijd onder controle hebben. Zo kan gasproductie er bijvoorbeeld voor zorgen dat na het overlijden de buikholte opzwelt en door deze stuwing er lekkage uit de neus en mond gaat komen. Maaginhoud of bloedingen in het gelaat is waarmee de nabestaanden dan worden geconfronteerd. Een zeer onaangenaam beeld, die gepaard gaat met verkleuring en een vervelende geur. Een thanatopracteur heeft een opleiding van ongeveer 1 jaar achter de rug en kan middels een lichaamsdrainage (ook wel buikpunctie genoemd) deze problemen in de meeste gevallen oplossen. Een thanatopracteur heeft een lange en kostbare studie gedaan van anatomie, fysiologie en pathologie, gecombineerd met vloeistofleer over de te injecteren vloeistof die ervoor zal zorgen dat de problemen wegblijven nadat ze zijn opgelost. Buiten deze studie, heeft een thanatopracteur zijn trucjes op tientallen overledenen moeten oefenen, waarna een examen wordt afgenomen. Indien geslaagd, dan mag deze in de praktijk nabestaanden minder ongelukkig maken. Maar nu…. Er bestaat een buikpunctie cursus bij een opleidingsinstituut, waarbij je met vele deelnemers deze behandeling in een dagdeel zou kunnen leren. Je oefent met z’n allen op een romp, veelal geen armen, benen en hoofd. De gehele groep kan ongeveer 10 minuten per persoon met een trocard (een naald van ongeveer 60cm) in deze overledene prikken. Onlangs sprak ik een medewerker van een groot uitvaartbedrijf, die vol trots vertelde dat hij nu ook mocht ‘prikken’. Hij had zijn bewijs van deelname gekregen. Toen ik vroeg hoe lang hij daadwerkelijk met de trocard in het lichaam bezig was geweest, was zijn antwoord: ‘Helemaal niet. Er was geen tijd meer.’ Ik was met stomheid geslagen. ‘Heb je dan überhaupt iets met de keel en neusholtes gedaan, iets als desinfectie?’ Nu was het zijn beurt om verbaasd te zijn. ‘Hoofd? Er zat geen hoofd op, er lag alleen een romp waarin ze water goten, en dat mochten we eruit zuigen. Bij de volgende deelnemer werd er opnieuw water in gegoten en begon het circus opnieuw.’ Maar serieus, deze man was bere trots en vertelde dat hij inmiddels het apparatuur heeft aangeschaft en gaat beginnen? Ik krijg een beetje de indruk dat deze cursus gaat over geld verdienen (aan deelnemers en aan de verkoop van het aan te schaffen materiaal). Een goeie buikpunctie leer je niet in 10 minuten, onmogelijk. Ik vraag me werkelijk af wat de doelstelling is van deze cursus. Regelmatig mag ik opnieuw naar de nabestaanden om prutswerk op te knappen. Stop er gewoon mee, of volg een echte cursus, het is absoluut niet piëteitsvol en respectloos om onvoldoende geschoold in een overledene te prikken. Dat wilde ik even kwijt.

Details

Created: 05 December 2024

‘Wat heb je daar in dat plastic zakje?’ Ze kijkt me aan, ‘deze? Dat zijn haar hersenen.’ Ik pak het zakje aan en zonder het slachtoffer te hebben gezien, heb ik al een beeld van de verminking. Dat doet onder andere 24 jaar werkervaring met je. Toen ik 24 jaar geleden begon, was ik nog nieuwsgierig naar het hoe en waarom bepaalde verminking was ontstaan. Nu pak ik deze hersenen aan en leg ze piëteitsvol naast de overledene. Mijn nieuwsgierigheid is op de achtergrond nog wel aanwezig, maar focus mij nu veel meer op de oplossing. Hoe krijg ik haar nog toonbaar, wat is er nog mogelijk om een waardig afscheid te realiseren? Waar ik voorheen een geheel lichaam zou reconstrueren, weet ik inmiddels uit ervaring, dat - door bij een confrontatie de nabestaanden op de juiste manier te begeleiden – er ook afscheid genomen kan worden op een verminkt lichaam. Het zijn de dingen die je niet leert uit een boekje, maar door de jaren heen ontdekt. Tijdens mijn klinische lessen, benoem ik ook vele voorbeelden uit de praktijk. Op deze manier hoop ik kennis over te dragen, die je niet uit de studieboeken kunt halen, maar van mij leert door de jarenlange ervaring in de praktijk. Ondanks dat ik altijd werk in emotie, heb ik best een mooi vak. Iedereen is welkom op mijn klinische les. Voor slechts €29,- zal ik 3 uur lang kennis overdragen. Niks geleerd is niks betalen, dat is de deal.