Details

Created: 18 August 2021

Van lijkwagen naar grasmachine. Niet vrijwillig, maar een beetje genoodzaakt. Mijn huidige ‘ambulance’ heb ik – bij de carrosserie bouwer - in het bijzijn van de RDW om laten bouwen, totdat deze gezien en aangemerkt zou worden naar de status lijkwagen. Ik dacht hiermee tevens dat voor de belastingdienst mijn wagen – net als mijn vorige wagen – ook aangemerkt zou worden als lijkwagen, toch? Dat was een onjuiste gedachte. Door de ‘status’ lijkwagen te zijn kwijt geraakt, mag ik nu meer dan €1000,- per kwartaal aan wegenbelasting betalen. Bezwaar heb ik inmiddels ingediend. Aangezien ik dit niet wil doorberekenen aan de nabestaanden, bestaat de kans dat ik vanaf heden op mijn grasmachine kom. Immers kom ik toch altijd al te laat en zie daardoor deze vorm van transport als een goed alternatief. Ik ben nog wel op zoek naar extra verlengkabels. Nou…. ik moet maar proberen wat extra boeken te verkopen, dit als compensatie voor de extra kosten aan de wegenbelasting.

Details

Created: 31 July 2021

‘Ik heb er mijn buik vol van’. Voor mij wellicht een ander betekenis dan voor velen. Mensen die me kennen weten dat ik me graag vermaak in de sloot een eindje verderop, maar voor de verandering ben ik wezen zwemmen in een zwembad. Nou, wat een dag, wuahhhaa. Ik heb me er vermaakt. Inderdaad net wat je zegt, ik heb er mijn buik vol van. Maar waarmee dan? Ik zie gespierde Popeye’s, slanke Pink Panther’s, maar vooral veel buiken waarvan ik denk: Oeps, echte Barbapapa’s, hoge buiken, lage buiken, ballon buiken, hangende buiken, zo veel buiken (en vooral zo veel buik). En dan kom ik daar waar ik wil zijn…. Wat zit er in, waar zit je buik zo vol van, waarom zijn ze zo rond, gespannen, of hangend? Ineens zie ik de buiken werk gerelateerd en denk ik aan de inhoud die ik soms mag verwijderen om een opbaring wat meer kans van slagen te geven. Nee nee, ik veroordeel niemand, maar ik voorspel dat zwemmen in een zwembad vanaf nu voor velen nooit meer hetzelfde zou zijn, hihi. Geniet, ik duik nog even koppie onder in de sloot.

Details

Created: 10 July 2021

Sodeju, das wel even wennen. Mijn nieuwe wagen waarmee ik in de toekomst vele nabestaanden iets minder ongelukkig hoop te maken. Net als de vorige wagen, is de binnenruimte geschikt voor thanatopraxie, lichaamsdrainage, kleine reconstructies en euthanasie op een gewenste locatie. Tegelijkertijd heb ik diep respect gekregen voor de dames en heren die met spoed deze wagen weten te besturen. Man o man, wat een groot monster.

Details

Created: 30 June 2021

Toet! 'Hij is er!' roep ik al strompelend over mijn laarzen die ik in de snelheid waarmee ik wil vertrekken niet aan krijg. 'Veel plezier' hoor ik nog terwijl ik al buiten sta. Het is de dag dat ik mijn cadeau in ontvangst mag nemen, en wat voor cadeau. Een dag mee met Bert, wie wordt daar nou niet vrolijk van? Nou, de meeste mensen verklaarden mij voor gek toen ik met enthousiasme vertelde wat ik zou gaan doen. Kadavers, een heleboel, ik kreeg ze cadeau. Niet letterlijk, maar ik mocht een dag mee op de vrachtwagen. Eerder die week was ik bij mijn vader op de koffie toen het ter sprake kwam dat het me enorm interessant leek eens een dag mee te gaan op een kadaver ophaalwagen. Niet leuk voor de beesten en de eigenaars ervan, maar een beroep waar we niet zonder kunnen, daar wil ik weleens een kijkje achter de schermen. Mijn vader glunderde wat toen ik het zei, maar ik dacht dat zal wel komen omdat ik altijd van die rare wensen heb, hij lacht me waarschijnlijk uit omdat hij zichzelf erin herkent. Een week later kreeg ik een appje van mijn vader, of ik z.s.m. een nummer wilde terugbellen, mijn vermoeden was dat dit iemand was die te woord moest worden gestaan omtrent de administratie die ik voor mijn vader zijn bedrijf doe. Ik bel binnen 1 minuut het nummer. Ik hoor een mevrouw aan de andere kant van de lijn die nog enthousiaster is dan ik en ze roept 'ik mag je namens je vader een dag mee op de vrachtwagen aanbieden.' Ik begin enorm te lachen, wat een vent is het ook, dit is meer dan geweldig! Eindelijk is de dag aangebroken, nog eerder dan anders ga ik uit bed, ik wil niet hebben dat hij mij voorbijrijdt als ik nog op bed lig. Met een boks als begroeting zegt Bert me gedag en vertelt me dat ik mag instappen aan de andere kant. Terwijl ik de deur opentrek zeg ik dat zojuist mijn eerste wens is uitgekomen, zitten in een vrachtwagen stond altijd al op mijn lijstje, zo'n grote wagen zie je veel, maar zonder dat je beroep het toelaat is het niet iets waar je dagelijks in zit. Hij glimlacht en weet me later te vertellen dat dat een reden is waarom veel mensen eens met hem mee op de wagen gingen. Maar de wens om mee te gaan om het vak beter te leren kennen, daarvan had hij er nog niet veel meegemaakt. Al meer dan 30 jaar zit Bert in het vak en hij kon me er alles over vertellen. Hij had de koffie en ik de koekjes. Veel adressen hebben we bezocht en terwijl ik al onder de douche sta weet ik dat Bert die dag nog vele adressen heeft te gaan. Onderweg kwamen er extra adressen bij zo vlak voor het weekend, ik riep nog dat ik wel wilde bijspringen, maar geen verstand van materiaal of een vrachtwagenrijbewijs lieten het me helaas niet mogelijk maken. Een beetje teleurgesteld, wanneer ik weer fris aan tafel zit, ik wil nog wel zo'n dag! Bedankt pap, Bert en Willemien!  

Details

Created: 03 June 2021

Hee kijk pap, daar ligt een dode muis, die gaan we resomeren. Ah, daar zeg je me wat, ik heb nog wel wat gootsteen ontstopper staan. En zo ging het. De dode muis van circa 10 centimeter in een metalen bakje gelegd. Daaroverheen hebben we gootsteen ontstopper gegoten waarna we het geheel ongeveer een maand hebben laten staan. De foto toont het eind resultaat. Van de muis is niet veel meer over, je ziet de ribbenkast, een stukje ruggenwervel, een pootje en een gedeelte van zijn kop. Naast begraven of cremeren, is dit waar we in de toekomst naar toe gaan, we noemen het resomeren, het oplossen van een menselijk lichaam in heet water waaraan kaliumhydroxide is toegevoegd. Cool toch?

Details

Created: 04 May 2021

Een echtpaar dat hand in hand het ziekenhuis binnen loopt. Een ieder kan zien dat ze hoog zwanger is en op beide gezichten valt de spanning van verre al af te lezen.
Op dat zelfde moment liep ik wat in mezelf te mopperen over het weer, de harde wind die mijn tuin veranderde in een chaos en de regen die mijn dakgoten haast deed overspoelen. Maar dat veranderde snel. Tijdens de geboorte komt de vrouw te overlijden. Als ik uren later bij de vader naast zijn zojuist overleden vrouw zit, weet ik niks te zeggen. Er spookt van alles door mijn hoofd en probeer me te verplaatsen in zijn verdriet. Op dat moment neem ik me voor nooit meer te zeuren over de harde wind en de volle dakgoten, nooit. Maar eerlijk is eerlijk, jij weet net zo goed als ik, dat bij de eerste de beste storm ik opnieuw loop te foeteren. Man man man, wat voelde ik me die dag ... (een woord met drie letters) Super vak, maar absoluut niet zonder emoties. Mijn boek ‘Altijd werken in emoties’ geeft een goed beeld van mijn dagelijkse werkzaamheden. Saai is het nooit.