Ik had je nog zo gewaarschuwd! Je mag mee, maar niet kotsen! Geweldig, twee ondernemers die eigenwijs zo nodig het verminkte en ontbonden lichaam perse wilden zien. Gevolg: kots aan de muren en twee lijkbleke ondernemers die in de toekomst waarschijnlijk iets meer afstand gaan nemen. Zo lang ze mijn schoenen maar schoon houden geniet ik hier stiekem volop van. Mijn voormalige leidinggevende zei altijd: ‘Edwin, wat je niet hoeft te zien, moet je niet willen zien’. Een wijze raad, want elke verminking gaat achter in je rugzak. Niet iedereen is hiervoor geschikt. Vroeg of laat is die rugzak vol, besef dat goed en neem deze wijze raad van mijn voormalige chef mee. Heb je zelf een confrontatie waarbij je twijfelt of je dit aan kunt, bel me dan gerust. Ik zal jou en de familie begeleiden waar mogelijk. En leer van mij, elk lichaam kan thuis worden opgebaard. Al is het nog zo verminkt en ruikt het nog zo onaangenaam. Mijn bodyseal is damp-, vocht- en zichtdicht. Ik help je, beloofd. Wil je meer weten over bodyseal, kijk hier

Special Death Care

Binnen een uur een band opbouwen met de nabestaanden. Niet dat het gepland was, maar door te luisteren naar hun wensen, kwamen we tot een heel mooi ‘plan van aanpak’. Het resultaat was een thanatopraxie op het huisadres waarbij de afstand tussen de familie en mij verdween als sneeuw voor de zon. Wat ik al vaker schreef –en wat veel terug zal komen in mijn boek- is het zakelijke gecombineerd met wat aandacht voor elkaar. Het zakelijke los durven laten en ook met de nabestaanden een stukje van je privé delen. Voordat ik mijn wagen weer het duister van de nacht instuurde, stond er op tafel een bord met warme schnitzels op een stuk stoet, met daar overheen een beste klodder mayonaise. Hoe mooi kan werken zijn?

Edwin Spieard

De weerstand verdwijnt, de acceptatie is groter dan ooit te voren richting mijn voormalige ‘ambu’ die dienst doet als verplaatsbare werkruimte. Mooi om te zien dat ondernemers hun wagen in het gras parkeren en een foto schieten van twee wagens die mensen liever zouden ontwijken. En natuurlijk is er ook weerstand, maar ik richt me liever op het positieve. Onlangs ben ik bij het Duitse Rode kruis geweest om het type Crafter container opbouw te bekijken. Een mega mooie wagen die zeker als opvolger van mijn huidige wagen dienst zou kunnen doen, echter 5500 kilo is wel behoorlijk. Ik weet niet of de inrit bij de nabestaanden hierop is berekend. Nee, ik hoef ook helemaal geen nieuwe wagen en wil me niet groter voordoen dan ik kan zijn, maar realistisch ben ik wel en begrijp dat ook mijn huidige wagen ooit aan vervanging toe is. Helaas…

Special Death Care Edwin Spieard

Ik schater het uit. ‘Sukkel, je hebt toch niet een thee zakje in deze (toen nog onbekende) Senseo gelegd, wuaahaha, nee toe, zeg me dat dit niet waar is’! Met zijn beide armen steunend op de leuningen probeert hij op te staan uit de stoel. Mijn brutale opmerkingen lieten zelfs weer een glimlach op zijn gezicht verschijnen. We kijken elkaar aan en had eerlijk gezegd verwacht dat ik nog wel een veeg uit de pan zou krijgen. Maar niks hoor, hij wipt het kapotte thee zakje in de prullenbak en begint me daar als een dolle man te schateren. ‘Eigenlijk ben je wel een pracht gozer, je maakt het werk weer leuk. Beetje gebekt ben je wel, maar anderzijds ben je ook wel een schatje’. **Een stukje tekst uit een vrolijk verhaal. Eerste helft 2020 verschijnt mijn boek: 'Altijd werken in emotie". Info http://specialdeathcare.nl/boek

Edwin Spieard boek

Geen prijsverhoging 2020 Special Death Care. Afgelopen jaar was er eentje van hard werken. Het was een jaar waarin het verwijderen van een pacemaker complexer is geworden, het gevaar van jodium in een overledene duidelijker werd en het aantal thanatopraxie behandelingen is gestegen. Ook mijn assistentie bij de confrontatie van verminkte lichamen is t.o.v. voorgaande jaren toe genomen. Het was een jaar waarin materiaal werd geschonken aan de dierenambulance, 54 startende ondernemers via crowdfunding door mij werden gesteund en waarin mijn voorlichtingen door verpleegkundigen als toegevoegde waarde werden ontvangen. Het jaar waarin de cursus airbrush van start ging en bekend werd dat in 2020 mijn boek “Altijd werken in emotie’ wordt uitgebracht.

Maar het was ook een jaar waarin de premies stegen, de BMW in de brand vloog en de door mij gebruikte materialen fors in prijs zijn gestegen. Echter heb ik vorig jaar aan jullie beloofd, dat als ik de gun factor zou behouden, ik in 2020 mijn prijzen niet zou verhogen. Een man een man, een woord een woord. Geen prijsverhogingen in 2020.

Edwin Spieard, eigenaar Special Death Care

1- Mist u het werken in team verband niet? Misschien beter om te vragen of het niet saai is om altijd alleen te werken?

Ja en nee. In principe werk ik met een mega groot team om me heen. Mensen die een diagnose hebben gesteld of tegen problemen aanlopen die ze zelf niet kunnen oplossen. Als dan mijn assistentie wordt gevraagd, dan voelt het voor mij als werken in een team. Maar inderdaad, ik kom als eenling over de vloer en vertrek weer als dezelfde eenling. Dat is niet altijd even gezellig.

2- Op Google staat dat u van 9 tot 21 uur geopend bent. Hoe gaat dat in zijn werk, u bent niet 24 uur beschikbaar?

Heel simpel. Ik ben inmiddels 50+ en moet ook echt waken voor mijn gezondheid. In bijna alle gevallen is haast niet geboden en kan de behandeling die ik ga uitvoeren probleemloos de volgende dag plaats vinden. Tot nu toe heb ik alle aanvragen nog binnen 24 uur op weten te lossen. ‘s Nachts lig ik liever in mijn bed om de volgende dag fris te kunnen beginnen. Laten we eerlijk zijn, 12 uur per dag beschikbaar zijn (of werken) is ook voldoende.

3- Waarom heeft u een zwarte nagel en volgens mij ook eye-liner?

Wuahaha, geweldig dit. Jij krijgt van mij 10 punten, gewoon vragen waar je nieuwsgierig naar bent, werkelijk geweldig! De zwarte nagel is nog een overblijfsel vanuit mijn vorige relatie. Het was in plaats van ringen. Maar uit liefde draag ik het nog steeds, het hoort net als de eye-liner een beetje bij mijn ‘ik’ zijn. Bij het opleidingsinstituut voor de uitvaartbranche moest de nagellak altijd worden verwijderd voordat ik les ging geven. De zwarte nagel zou de cursisten te veel afleiden. Maar als ik naar haar lippenstift en oorbellen keek, dan vroeg ik me af wat meer af zou leiden, hihi. Oke, volgende vraag graag…

4- Bent u een dokter?

Nee, ze noemen me soms wel eens ‘dokter dood’, maar weet niet of ik daar nou zo trots op ben. Van een overledene weet ik best veel, maar ben niet medisch. Klein stukje anatomie, pathologie en fysiologie in combinatie met klein beetje Latijns en medicijn kennis heb ik me wel eigen gemaakt, maar een dokter ben ik niet. Ik denk overigens wel dat ik artsen op mijn vakgebied nog veel kan leren. Eigenlijk denk ik dat niet, maar ben daar van overtuigd.

5- U wilt nog steeds geen personeel?

Lastige vraag. Het lijkt me heerlijk om meer vrije tijd te hebben. Ik zie dat mijn werkzaamheden zich verschuiven en ik steeds meer op het medische vlak werkzaam ben. Als iemand mij inhuurt en ik in 2 uur mijn klus klaar, die huurt op dat moment eigenlijk 18 jaar ervaring en kennis in. Het gaat niet om die 2 uur die ik daar bezig ben geweest, begrijp je? En 18 jaar ervaring breng je niet zo maar over op iemand die je in dienst neemt. Het kost mega veel tijd en energie om iemand deze kennis bij te brengen. Personeel wil ik in elk geval niet, maar een geschikte zelfstandige zou een optie kunnen worden. Leuk zelfs.

Edwin bij Hilligmeer op bezoek

Interessante koffieochtend met een collega die assisteert bij orgaandonatie. Werken in elkaars verlengde, van elkaar leren en mekaar volop waarderen. Zo gaaf om te mogen werken met gelijk gestemden en iets te kunnen betekenen voor anderen. De zorg, justitie, uitvaart, opleiding, mooi om te ervaren hoe Special Death Care korte lijnen heeft op een breed vakgebied. Thanks.

Special Death Care