Binnen een uur een band opbouwen met de nabestaanden. Niet dat het gepland was, maar door te luisteren naar hun wensen, kwamen we tot een heel mooi ‘plan van aanpak’. Het resultaat was een thanatopraxie op het huisadres waarbij de afstand tussen de familie en mij verdween als sneeuw voor de zon. Wat ik al vaker schreef –en wat veel terug zal komen in mijn boek- is het zakelijke gecombineerd met wat aandacht voor elkaar. Het zakelijke los durven laten en ook met de nabestaanden een stukje van je privé delen. Voordat ik mijn wagen weer het duister van de nacht instuurde, stond er op tafel een bord met warme schnitzels op een stuk stoet, met daar overheen een beste klodder mayonaise. Hoe mooi kan werken zijn?