Een vrouw rochelend in haar bloed, stervende in het bijzijn van haar man. Ik moest even goed kijken wat ik nou eigenlijk kreeg te zien. Als ik naast zijn overleden vrouw sta, gaat hij met de rug tegen de deur staan. ‘Kom eens…, ik wil je iets laten zien.’ Omdat ik geen idee heb wat zijn plan is, blijf ik nog op afstand staan. ‘Stttt, kom eens, je mag niks zeggen. Kijk.’ De oude man haalt een smartphone uit zijn zak en laat me een filmpje zien. ‘Kijk, hier ligt ze, zo vond ik haar, met haar hoofd in een plas bloed.’ Op het filmpje zie ik hoe deze man om haar heen loopt en uiteindelijk inzoomt op haar gezicht. ‘Bijzonder he? Kijk!’ Het filmpje duurt ongeveer één minuut. Net voordat het stopt, zie ik dat de hals van deze mevrouw opzwelt. Heel verbaasd keek ik de man aan. ‘Maar ze leeft hier nog, ik zie haar hals steeds opzwellen, ze snakt naar adem.’ Hij krijgt warempel een glimlach op zijn gezicht. ‘Ja, hier leefde ze nog, mijn schat. Bijzonder he?’ Oke, ik heb veel meegemaakt in mijn carrière, maar deze vond ik toch wat luguber. ‘Had u niet beter 112 kunnen bellen, in plaats van uw vrouw te filmen?’ Het antwoord dat ik kreeg was nog verrassender. ‘Dat deed ik daarna, maar ik wilde eerst vastleggen wat ik zag, nu kunt u zelf zien waar het bloed vandaan is gekomen.’ Ik kwam daar namelijk voor het stelpen van een bloeding en had voor de telefoon gevraagd waar de lekkage vandaan kwam. Alsof hij wist dat ik zou komen, had deze man de bloeding vastgelegd op film. Raar verhaal, maar tijdens mijn werkzaamheden heb ik wel gezien hoeveel deze man om zijn vrouw gaf. Liefdevol hield hij haar hand vast en liet haar geen seconde alleen. Het ontroerde me en bij het zien van zoveel liefde, veegde ik alle vooroordelen van tafel, want geloof me, hij was zielsgelukkig met haar. Het was tevens een bevestiging voor mezelf, mijn vak is nooit saai.