Het speeltuintje stond nog overeind, maar achter deze glijbaan hebben we vele overleden kinderen onder het puin vandaan gehaald. Het verdriet was niet te beschrijven, nabestaanden die geduldig op de stoeltjes zaten te wachten terwijl wij met man en macht probeerden hun kinderen uit het ingestorte gebouw te halen. Heel even was ik in een wereld die je niemand gunt, maar waarbij de saamhorigheid, het respect naar elkaar en bovenal de liefde richting je medemens overal voelbaar was. Het is zo’n schril contrast met de wereld om me heen. Waar in de wereld zou je dit gevoel kunnen hebben zonder dat daar een ramp voor nodig is? Ik haal mijn geluk uit het voeren van de vogels in mijn tuin. Dagelijks bijna een kilo aan vogelvoer, vogels die als dank prachtig fluiten, dartelen en mij het gevoel geven dat een gelukkig gevoel kan zitten in hele kleine dingen. Maar ook tijdens mijn werk ben ik in mijn nopjes. Overledenen weer toonbaar zien te krijgen, of op te baren op een manier waardoor het afscheid nemen toch mogelijk blijft, is helemaal mijn ding. Tijdens mijn lessen kom ik dan ook graag met voorbeelden uit de praktijk. Mijn 21 jaar ervaring deel ik graag met jullie en hoop dat ik - mede door het delen van kennis - voor de overledene een waardig afscheid kan realiseren. Scrol ook nog een keer door deze pagina, misschien staan er nog interessante en leerzame dingen voor je tussen. Hele fijne dagen en lief zijn voor mekaar.