Bijzondere wereld, soms zit het me tot hier.... Als ik op de A7 een storingslamp op mijn dashboard krijg, zet ik mijn wagen aan de kant op de parkeerplaats bij de benzine pomp in Scharmer. Ik zet de wagen op de handrem en vergeet de wagen in de P te zetten. Als ik achter de wagen sta, gaat deze er langzaam vandoor. De centrale vergrendeling sluit de wagen af en met draaiende motor (en inclusief mijn telefoon) rolt deze richting de sloot. Ik probeer op alle mogelijke manieren de wagen te stoppen en omdat door de gesloten deuren instappen niet lukt gooi ik wat takken voor de wielen van de wagen. Hij komt na 100 meter net voor de sloot tot stilstand, maar staat half op de weg, half in de berm. Ik houd een wagen aan en deze man probeert heel lief met zijn wagen de mijne terug naar de parkeerplaats te trekken. Helaas is mijn auto te zwaar en is deze al te ver in de modder weggezakt. Ik mag van hem zijn telefoon gebruiken om het thuisfront te vragen om een reserve sleutel te brengen, waarmee ik de deuren weer zou kunnen openen. Na dit telefoontje vervolgt deze man zijn weg en bedank ik hem vriendelijk voor zijn geboden hulp. Omdat alle contact met het thuisfront nu is verbroken, loop ik na 1 uur richting een man die op deze parkeerplaats in zijn nette pak met een mobiele telefoon een grijze BMW staat te fotograferen. Misschien wil hij deze kopen of verkopen, maar de aandacht voor de BMW is groot. 'Goedemiddag, ik heb een probleem. Mijn gele wagen staat daar met draaiende motor en de deuren op slot, zou ik misschien 1 telefoontje mogen plegen?' Hij kijkt niet eens op. 'Nee, jij mag niet bellen met mijn toestel.' Omdat ik denk dat hij een grapje maakt, blijf ik nog ongeveer een minuut in de regen staan, een minuut waarin hij de BMW blijft fotograferen. Vervolgens stapt hij in deze BMW, omzeilt de palen onder mijn wielen en vertrekt richting Groningen. Ik loop vervolgens naar de benzinepomp, leg de situatie uit en de dame geeft me zonder er over na te denken haar mobiele telefoon. Ergens knapte er bij mij een stop. Ik heb vorige maand in Turkije een gehele nacht gezocht naar 1 vinger van een kind, simpelweg om de vader die me daarom vroeg te laten zien dat we er zijn om elkaar te helpen. 1 Vinger! En deze man liet het niet toe om 1 telefoontje te plegen met zijn mobiele telefoon. Maar beste man, weet dat als ik u een keer moet helpen, dat ik dan met al mijn liefde uw dierbare zal verzorgen, mijn uiterste best voor u zal doen dat u alsnog afscheid kan nemen, dat u mag uithuilen op mijn schouder en dat ik er altijd voor u zal zijn. Ik wens u een fijne nacht!